چطور من شدم ؟ صفحه سی و ششم

" صفحه سی و ششم "

 

 

با وجود مخالفت هایی که کردم ، باز هم ما به خونه ی محمد اینا رفتیم و من ثانیه به ثانیه عذاب مبکشیدم ...

اسمش رو امیرحسین گذاشته بودن و هر چیزی که آرزو داشتم برای پارسای خودم بخرم رو برای اون خریده بودن .

 

شاید براش بهتر بود که با اونها زندگی کنه ... از زندگی با من چی نصیبش میشد ؟ درد و رنج ؟!! درست مثل چیزی که نصیب پسر بزرگم شده !!!

 

با این فکر ها ، خودمو آروم میکردم ولی نمیتونستم کنارش باشم ... خودم رو با محمدپارسای خودم سرگرم میکردم و سعی میکردم اصلا به امیرحسین نگاه نکنم .

 

خلاصه که ....

چطور من شدم ؟ صفحه سی و چهارم

" صفحه سی و چهارم "

 

چند روزی با حالت تهوع و سردرد گذشت ... 

از روز دعوا با قدرت دیگه با هم حرف نزده بودیم و فقط اکرم ( خواهرشوهر وسطی ) به دیدنم میومد  . خیلی دختر خوبی بود و خیلی منو درک میکرد  ،بنظرم اون و شوهرش یوسف تنها کسایی بودن که میدونستن اونی که این وسط داره زجر میکشه فقط و فقط منم ....

چطور من شدم ؟ صفحه سی ام

" صفحه سی ام "

 

 

توی چند ماه اتفاقات ریز و درشت زیادی برامون افتاد ....

حالا محمدپارسای من 9 ماهه شده بود و من پسر کوچولوی گرد و قلمبه خودمو میزاشتم توی آغوش ( یه وسیله است شبیه کوله پشتی که بچه رو میزاری توش ) و همراهش پیتزا و ساندویچ میزدم و گاهی هم سفارشات رو میبردم ...

نپرسید چرا من انجام میدادم ؟!!!

چطور من شدم ؟ صفحه بیست و هفتم

" صفحه بیست و هفتم"

 

بعد از رو شدن خیانت شوهرم ، دوباره ساکم رو انداختم روی شونه ام و بچه ام رو بغل کردم .

زدم بیرون ولی هیچ کجا نبود که بتونم برم ....

تا نزدیکی خونه پسرخاله ام اینا رفتم ولی برگشتم ....

میخواستم برم ترمینال و برگردم مشهد ولی پول نداشتم ...

سرم گیج میرفت ، چشمام پر از اشک بود و نمیتونم حسی رو که داشتم توصیف کنم .... 

صدای گریه ی پارسا بلند شد ، گرسنه اش بود . نشستم روی پله ی یک خونه و چادرم رو کشیدم روی بچه و شروع کردم به شیردادن بهش .

ولی شیر نداشتم که بخوره ، تلاش میکرد تا شاید بتونه با مکیدن بیشتر

شروع داستان چطور من شدم

" صفحه یک "

 

میدونم باید از کجا شروع کنم ، میدونم همه چیز از کجا شروع شد .

اجازه بدید به رسم قدیم بگم ، یکی بود یکی نبود ، غیر از خدای مهربون هیچ کس نبود .

----------------------------------------------------------------

صدا زدم ، مامان ... من نمیتونم کفش سفیدامو پیدا کنم ، تو ندیدیشون ؟

مامان : نه ندیدم ، ولش کن یک چیز دیگه بپوش الان مینی بوس میره و جا میمونیم .

با خودم گفتم " ای بابا ، من اونا رو میخواستم خب ، الان چی بپوشم که خوب باشه ؟ " بیخیال شدم و همون اولین کفشی که دم دستم بود رو پوشیدم . داد زدم ، من حاضرم ، ساک رو ببرم ؟

فقط یک کلمه

فقط یک کلمه ، فقط یک جمله ، باعث شد چنان انرژی بگیرم که یادم بره چقدر گیر و گرفتاری دارم .

البته شاید ،  چون این حرفو از دهن کسی که خیلی برام مهمه شنیدم ، اینقدر به دلم نشسته ، شاید هم اون یک فرشته است که خدا داده بمن ...

 

دیشب در حال تماشای تلویزیون توی فکر بودم که محمد پارسای من ، یهو بغلم کرد و با لحن مخصوص به خودش پرسید :

مامانی ... چیشده ؟ توی فکری ؟

من مثل همیشه بغلش کردم و بوسیدمش و بهش لبخند زدم ... فقط گفتم دارم به آینده خودمون فکر میکنم .

 

اونم بالغ تر از هر مردی که میشناسم برگشت و بهم گفت :

 

بهش فکر نکن ، آینده رو با هم ، خیلی قشنگ میسازیم . مامان پسری .... بعد هم یک لبخند گنده زد ...

 

منو میگی ..... کلی حال دلم خوب شد ... خیلی خوبه که بین اینهمه نداشتن ها ، یک دونه پسر مهربون و باشعور دارم

تنها یک زن ( داستان واقعی : بخش اول )

گاهی اوقات با خودم فکر میکردم که " زن " بودن یعنی چی ؟

شاید به معنی دختر یک خانواده بودن باشه و شاید هم به معنی خواهر بودن باشه . نمیدونم ولی شاید همسر یک مرد بودن معنای واقعی یک زن باشه . البته احتمالا اونجایی واژه زن معنا پیدا میکنه که به معنی مادر بودن باشه . شاید هم هیچکدوم از اینها نباشه .

زن بودن یعنی چی ؟ من به عنوان یک زن در واقع کی هستم ؟

من به جواب خودم رسیدم و برای اینکه شما هم جواب منو درک کنید ، باید قصه ی خودم رو براتون تعریف کنم .

همیشه دوست داشتم من هم مثل سفید برفی و سیندرلا ، توی قصه ها زندگی کنم . پس برای همین قصه ی زندگی خودم رو اینطوری شروع میکنم ....

یکی بود یکی نبود ....