" صفحه چهل و چهار "
بعد از برگشتنمون به تهران ، دوباره کارم رو شروع کردم و مشغول پخش تراکت برای خانم خدابنده ی عزیز شدم .
قدرت هم که دیده بود مسئله کاملا جدیه ،سر به راه شده بود و بموقع بیدار میشد میرفت سرکار و به موقع برمیگشت .
با پارسا بازی میکرد و سعی میکرد بیشتر با من شوخی کنه و سر حرف رو باز کنه .
دلم میگفت ،شاید بهتره یه فرصت دیگه به زندگیمون بدم و دیگه اینبار شاید همه چیز روبراه بشه ... ولی عقلم تجربیات تمام این سال ها رو به بدترین شکل ممکن برام تداعی میکرد .
نه هیچ فرصتی درکار نبود .
" صفحه چهل و سه "
مجبور بودم به قدرت بگم که صبح تا ظهر میخوام برم سر کار ...
پس بعد از شام ، بهش گفتم که یک کار نیمه وقت پیدا کردم و ساعت 2 و نیم ظهر میرسم خونه ... بعد از اینکه فهمید میخوام تراکت وکیل پخش کنم ، بنظرتون چه جوابی بهم داد ؟
گفت : به همون وکیله هم بگو کارهای طلاقت رو انجام بده تا زودتر خلاص شم از این زندگی ........!!!!!!!!
با خنده گفتم : بیا بریم توافقی طلاق بگیریم دیگه .... چرا پول به وکیل بدیم ؟
گفت : مهریه ات رو ببخش تا همین الان بریم طلاقت بدم ........
" صفحه چهل و دو "
صبح زود بدون اینکه پارسا رو بیدار کنم رفتم دادگاه و منتظر آقای وکیل شدم .
یک ساعت گذشت و خبری نشد . شارژ نداشتم زنگ بزنم و بهش اس ام اس دادم .... جواب نداد .!!!!!!!
حدس زدم شاید خواب مونده .... دو ساعت دیگه هم گذشت و خبری نشد .... رفتم شارژ خریدم و زنگ زدم ...!!!!! جواب نداد ...
" صفحه چهل و یک "
منو حیرت زده روی پشت بام رها کرد و رفت .
اون پشت بام ، رفیق دیرینه ی من بود و تقریبا هر شب دو سه ساعت اونجا مینشستم و گریه میکردم ...
هر شب هم فقط و فقط یک چیز از خدا میخواستم ... اون هم این بود که یک نفر بیاد و منو پسرم رو از اون شرایط نجات بده .
ولی الان ، با اینکه کتک خورده بودم ، قلبم شکسته شده بود و غرورم له شده بود ...!!! بدون اینکه حتی یک قطره اشک بریزم ، یه چیز دیگه از خدا خواستم .....
" صفحه چهل "
دنبال یک دلیل برای رفتار زننده ی قدرت و حرفهای شب قبلش بودم ...
چطور شده بود که یهو پارسا رو بیدار کرد و اون حرفهای بد رو درباره ی من به یه بچه ی 5 ساله زده بود ؟
و طبق معمول خیلی سریع دلیلش رو پیدا کردم ... بالای در دستشویی یه انباری کوچیک بود و چون سوسک داشت من هیچوقت نمیرفتم سمتش ، پس جای خوبی برای پنهان کاری میتونست باشه .
" صفحه سی و نهم "
بعد از اون ماجرا دیگه همه چیز شکل ترسناک تری بخودش گرفته بود . میترسیدم بخوابم . میترسیدم که حتی یک لحظه پارسا رو پیشش تنها بذارم .... تا جایی که حتی وقتی خونه بود ، پارسا رو هم با خودم میبردم دستشویی ....!!!!
فرشی که وسطش آتیش روشن شده بود رو انداختیم و یک دسته دوم خریدیم .
نکته ی جالب اینجاست که قدرت همچنان اعتیادش رو حاشا میکرد . با اینکه مثل روز برای همه روشن بود ، مخصوصا برای من ...!!!!
" صفحه سی و هشتم "
بعد از برگشتم به خونه ، قدرت گفت ازم انتظار داره که ببخشمش و همه چیز رو فراموش کنم . هر اتفاق بدی که افتاده و هرکاری که کرده .... گفت هر چی بوده واسه گذشته است و من نباید کشش بدم ...😏
منم ، کاری کردم که اون عکس های فیک رو ببینه و بعد بهش گفتم اگر تو هم منو بخاطر اتفاقات گذشته میبخشی که منم میتونم ببخشمت .
باور نمیکرد ... منو میشناخت ، حتی بهتر از خودم ... ولی نقشه ی ما مو لای درزش نمیرفت 😁 چت های الکی بین من و عسل که اسمش رو شایان سیو کرده بودم و تیر خلاص ......
😂😂😂😂😂😂 از همگی برای دیدن این دست خط معذرت میخوام . خدا کنه پارسا اینو نبینه که از مامانش نا امید میشه کلا
دوست داشتم متن آهنگ سیروان خسروی رو بنویسم .... این آهنگ هر جایی از زندگیم که کم آوردم ، منو به سمت جلو هل داد ...
ممنونم از ایشون 👈🏼 مدرسه سوکورو که منو به چالش دعوت کرد و من حتی اسمش رو هم نمیدونم 🤔😂
" صفحه سی و هفتم "
شب اولی که توی پانسیون خوابیدم رو هرگز فراموش نمیکنم .
یه آرامش خاصی داشتم ... دیگه قرار نبود از کسی بترسم ، دیگه بهم آسیبی نمیرسید . میتونستم شب رو با خیال راحت بخوابم .
ولی ... دلتنگ پارسای خودم بودم ، کاش میتونستم اون رو هم با خودم بیارم . الان توی چه شرایطی بود ؟ بهش غذا داده بودن ؟ اذیتش میکردن ؟
همه چیز رو به خدا سپردم و با فکر اینکه زود همه چیز رو درست میکنم خوابیدم .
" صفحه سی و ششم "
با وجود مخالفت هایی که کردم ، باز هم ما به خونه ی محمد اینا رفتیم و من ثانیه به ثانیه عذاب مبکشیدم ...
اسمش رو امیرحسین گذاشته بودن و هر چیزی که آرزو داشتم برای پارسای خودم بخرم رو برای اون خریده بودن .
شاید براش بهتر بود که با اونها زندگی کنه ... از زندگی با من چی نصیبش میشد ؟ درد و رنج ؟!! درست مثل چیزی که نصیب پسر بزرگم شده !!!
با این فکر ها ، خودمو آروم میکردم ولی نمیتونستم کنارش باشم ... خودم رو با محمدپارسای خودم سرگرم میکردم و سعی میکردم اصلا به امیرحسین نگاه نکنم .
خلاصه که ....
