چطور من شدم ؟ صفحه پانزدهم

" صفحه پانزدهم "

 

با ترس و استرس رفتیم بیرون ، خیلی سرد بود و باد شدیدی میومد ، پس باز برگشتیم خونه و دور خودمون پتو پیچیدیم .

همه جا تاریک بود و حتی نمیشد جلو پامونو ببینیم ، یواش یواش از پله ها بالا رفتیم و در اتاقی که سمت چپ بود رو باز کردیم .( اگر یادتون باشه ، گفته بودم این طبقه بالای اون اتاق های ترسناکیه ی که به عنوان طویله ازش استفاده میشه ، مخروبه است و کسی ازشون استفاده خاصی نمیکنه )

 

خدای من ....

 

اون اونجا بود ... نمیدونم از کجا یه لحاف پیدا کرده بود و دور خودش پیچیده بود ، ما رو که دید از جاش بلند شد ...

 

--------------------------------------------

حتی ناراحت هم نبود ، بهم لبخند زدم و بهم گفت بلاخره اومدی ؟! و دندونهاش از شدت سرما بهم میخورد  ،جوری که من صدای دندونهاش رو میشنیدم .

 

یک نفر تا کجا میتونست  ،یک نفر رو دوست داشته باشه ؟ 

 

اونجا ، دقیقا همون شب ، قدرت برای من شکل دیگه ای شد ... اون بمن علاقه داشت و بهم اهمیت میداد پس حالا نوبت من بود .

دو سه ساعتی با هم حرف زدیم و برای اولین بار بغلم کرد ... هنوز آفتاب نزده بود که از اونجا رفت و من تا یکساعت بعد هم به راهی که ازش گذشته بود نگاه میکردم .

 

اون روز بیش از ده بار ، حرفهایی که زده بودیم و اتفاقی که افتاده بود رو تعریف کردم . میپرسی چرا ؟ چون همه ازم میپرسیدن و یکی یکی هم از راه میرسیدن .

 

تا دو روز فرصت نشد با قدرت حرف بزنم ، درگیر عروسی رفتن و کارهای دخترونه بودیم . ولی شبی که همه عروسی دعوت بودن و منو فرشته یه کاری کردیم 😅 ( حالا که فکرشو میکنم خیلی شیطون بودیمااااا )

 

اون با مهدی ( پسری که باهاش آشنا شده بود ) قرار گذاشت و باید منم میرفتم که حواسم به دور و بر باشه . دیگه نگم با چه شگردی ، بقیه رو پیچوندیم و کوچه پس کوچه های روستا رو رفتیم تا کسی تعقیبمون نکنه . ( توهم توطئه داشتیم بنظرم )

 

اینکار خیلی ریسک داشت چون توی کوچه قرار گذاشته بودن و اون جا هم همه همدیگه رو میشناسن ، ولی به هر شکلی بود به خیر گذشت و دوباره برگشتیم به عروسی که مثلا اتفاقی نیفتاده .

 

خیلی زود عید تموم داشت میشد و ما رفتیم مشهد خونه مامان بزرگ و بابابزرگم تا از اونجا بیایم تهران . توی مشهد  ، اون عکس 3 در 4 که قدرت از خودش بهم داده بود رو به عمه هام نشون دادم .

همشون گفتن خیلی خوشتیپه و خلاصه که ازش تعریف کردن و منم ماجرای شب بارونی رو بهشون گفتم .

 

ولی حواسمون نبود که عمو وسطیم ( عمو ابولفضلم ) داره حرفامونو میشنوه .

 

یهو آخر شب همه دور هم داشتیم میوه میخوردیم ( هر 4 تا عمو و هر 4 تا عمه ها ، بابا و بابابزرگ و بقیه هم بودن . ) عمو ابولفضلم شروع کرد شعر خوندن : 

 

قدرت خدا / هر چه که بی ندیده قدرتش آفریده / خورشید و ماه تابان / یه قدرت درخشان 😐

 

قلبم اومد توی دهنم  ، عمه هانیه و عمه آرزومم همینطور ... ولی بقیه زدن زیر خنده ... 

 

با ترس به عموم نگاه کردم که خندید و پاشد اومد کنارم نشست و دستشو انداخت دور گردنم و گونه ام رو بوسید . هیچی نگفت و منم حرفی نزدم ، دیگه نترسیدم و منم با بقیه گفتم و خندیدم .

 

ولی بعد از اون قضیه ، این شعر معروف شد و تا منو میدیدن برام میخوندنش و منم غش میکردم از خنده . ولی هیچ وقت اینو برای قدرت تعریف نکردم 🤣

 

اون شب نمیدونستم که این آخرین شبیه که همه دور هم جمع شدیم ، آخرین شبیه که از ته دلم خندیدم . نه فقط من  ،این آخرین شب برای همه ی افراد اون جمع صدق میکنه .

 

برگشتیم تهران و سرنوشت دیگه روی خوش بمن نشون نداد ...