چطور من شدم ؟ صفحه هفدهم

"صفحه هفدهم "

 

صداهای اطرافم مبهم بود ...

چشمامو که باز کردم همه دورم جمع شده بودن و با نگرانی بهم نگاه میکردن .

زنداییم گفت این بچه از بس ، غمش رو تو خودش ریخته اینجوری شد ( منظورش غم فوت بابابزرگ بود ) .

 

نشستم و سرمو پایین انداختم ، فکر میکردم اگر به چشمهای زندایی نگاه کنم میفهمه چه اتفاقی افتاده ، دوباره با این فکرها گریه ام گرفت و بدترین قسمتش این بود که باید مثل راز پیش خودم نگه میداشتم ، من فقط 15 ساله ام بود و تنها بودم ...!

 

دست علی رو گرفتم و برگشتیم خونه ... نمیتونستم اونجا بمونم ...!! ( خونه دایی اینا چند تا کوچه با ما فاصله داشت )

---------------------------------------

بعد از اونشب ، دیگه با قدرت حرف نزده بودم . حتی جواب تلفنش رو هم نمیدادم و اون هم میترسید نزدیک خونه ما بشه . چیکار باید میکردم ؟

از یک طرف نمیتونستم به کسی بگم چی شده ، این بدترین اتفاق زندگی بود . از طرفی هم نمیشد کاری نکنم ، چون به هر حال دو ، سه سال دیگه ، میفهمیدن که من باکره نیستم . ( رسم ما این بود شب عروسی ، پشت در بشینن و دستمال خونی تحویل بگیرن )

 

خیلی با خودم کلنجار رفتم . دیگه باید بزرگ میشدم ، پس گریه نکردم ...

فقط خودم میتونستم هم آبروی خانواده ام رو حفظ کنم و هم این مشکل رو حل کنم .

بعد از چند روز به یک نتیجه رسیدم و تصمیمم رو گرفتم . 

اگر اتفاقی که افتاده رو به کسی میگفتم ، تهش چی میشد ؟ مجبور بودم با قدرت ازدواج کنم ...!!

خب پس چرا باید بقیه بدونن ؟

فقط میگم که ، خودم میخوام با قدرت ازدواج کنم ... چون دوستش دارم ...!!

 

ولی واقعا دوستش داشتم ؟ 

 

بیاید باهم رو راست باشیم ... ازش خوشم میومد و حرف زدن باهاش رو دوست داشتم ولی هرگز اونی نبود که بخوام در کنارش زندگی کنم . نه اون مرد رویاهای من نبود ، حتی یک روز هم نمیخواستم توی زندگیم باشه .

( خودش هم میدونست که من اونو در حد شوهرم بودن ، نمیدونستم . برای همین همیشه ترس ازدست دادنم رو داشت. )

 

ولی فعلا باید بهترین کار ممکن رو انجام بدم و تنها راهی که برام مونده رو امتحان کنم .

 

از همونجا همه چیز شروع شد . من باید نقش یک دختر عاشق رو بازی کنم تا بقیه ، این ازدواج عاشقانه رو باور کنن . 

قدرت با من و زندگیم بد تا کرد  ، پس منم اونو میاوردم توی بازی خودم ...

مامان اینا که اومدن ، همه چیز به حالت قبل برگشت . قدرت زنگ میزد و منم باهاش حرف میزدم  ،دیگه مثل قبل نبودم ،  باهاش نرم تر شده بودم و مامان فکر کرد که من هم عاشقش شدم .

از دوست داشتنش برای دختر خاله هام گفتم و اونها برام ذوق کردن ، پیش دختر دایی هام حرفهای عاشقانمون رو تعریف کردم و اونها هم با کمال میل گوش میکردن .

اما هر شب سرم زیر پتو بود و اشک میریختم ، زیر دوش حموم اشک میریختم . میدونستم این بازی بیشتر از همه منو داغون میکنه ولی آبروی بابا از همه چیز مهم تر بود .