چطور من شدم ؟ صفحه هجدهم

"صفحه هجدهم "

 

چند بار ، پدر و مادر قدرت اومدن خواستگاری و با بابا حرف زدن . ولی بابا یک کلام فقط میگفت نه . میگفت من دخترمو میشناسم  ، نمیتونه با یکی مثل پسر تو بسازه .

از اونها اصرار و از بابا انکار . ته دلم خوشحال بودم که بابام اینقدر روی من شناخت داره ولی خب ، باید موافقت میکرد چون این تنها راهی بود که داشتم .

چاره ی کار یک هفته اعتصاب غذا بود .... بابا موافقت کرد که بعد از سربازی رفتن قدرت ، همچنین بعد از سال بابابزرگ ، عقد کنیم . ( ولی دیگه نگاهم نکرد ، هیچوقت ... )

---------------------------------

بعد از سال بابابزرگ ، با چند نفر از بزرگای فامیل ، اومدن خونمون خواستگاری ، قدرت دفترچه سربازی فرستاده بود و کچل کرده بود . ( ما هم بهش اعتماد کردیم ...!) پول حلقه هامونو حتی مامان داده بود و اون حتی هزار تومن هم خرج نکرد ، پولی نداشت که خرج کنه .

خلاصه که  ، رفتیم آزمایش و بعد از اون هم محضر ، ولی چون شناسنامم عکس دار نبود و مدرسه میرفتم ، عقدم رو توی شناسنامم ثبت نکردن . 

همه چیز تموم شد ... گریه میکردم ... برای تمام آرزوهایی که به باد رفته بودن ، ولی همه فکر میکردن ، اشک شوقه و منم گذاشتم اینطوری فکر کنن .

 

خیلی سعی میکردم که قدرت رو دوست داشته باشم . با خودم میگفتم باید بهش فرصت بدم ، اون منو خیلی دوست داره و حتما برای خوشبختی من هر کاری میکنه . 

پس برای همین ، فقط خوبی هاشو دیدم ... زیاد نبود ولی برای من کافی بود !!

سعی کردم بیشتر باهاش وقت بگذرونم تا حسم بهش عمیق تر بشه ، تا شاید برای اون اتفاق ببخشمش . همه چیز داشت خوب پیش میرفت ولی دوباره اون خرابکاری کرد ...!!

اون نرفت سربازی و زد زیر قول خودش 😞 حتی سر یک کار هم نمیموند و همه ی کارها براش سخت بودن .

بابا سرزنشم میکرد که انتخابم اشتباه بوده ، ولی میگفت هنوزم میتونم طلاق بگیرم و چیزی عوض نشده . ولی من که نمیتونستم اینکارو بکنم .

عذاب وجدان داشتم ، من زندگی همه رو خراب کرده بودم ، همه خانوادم داشتن اذیت میشدن . ولی برای اشتباه منو قدرت نباید بقیه عذاب بکشن .

پس دومین تصمیم اشتباه خودمو گرفتم .

بدون اینکه عروسی بگیریم ، با قدرت رفتیم و یک اتاق 12 متری اجاره کردیم . دو تا دلیل داشتم برای اینکارم : اول اینکه نمیخواستم لباس سفید عروس تنم کنم و الکی لبخند بزنم و دوم اینکه نمیخواستم بابام خرج عروسی و جهیزیه بده ، اونم برای مردی که بی مسئولیت و بی عرضه است .

اشتباه من بود و منم به تنهایی باید تاوان میدادم .

پس 16 سالم بود که شدم زن خانه دار ، تازه مادر هم شده بودم چون برادر شوهرم که از من یکی ، دو سال بزرگتر بود هم با ما زندگی میکرد .

یه اتاق 12 متری توی طبقه سوم ، بدون آشپزخونه  ،که دستشویی توی حیاط بود و حمام روی پشت بام .

دو سه روز از بودن من توی اون خونه میگذشت و من سرظهر خوابم برده بود  ،یهو صدای مامانم رو شنیدم که داره اسمم رو صدا میکنه .

با عجله چشمامو باز کردم و بلند شدم ، توی راه پله داد زدم جانم ...!! جانم مامان ..!!

اینجا کجاست ؟ اینکه راه پله ی خونه ما نیست ... آپدیت شدم ، بغضم گنده شد و داشت خفم میکرد ...

افتادم روی زانوم و زار زدم ... دلم برای خودم میسوخت ، برای مامان و بابا هم ...

الان چه احساسی دارن ؟ دو روزه باهاشون حرف نزدم ... دلم تنگ شده براشون ... من خیلی خودخواه بودم ؟!

ولی با خودم حرف زدم و خودمو آروم کردم . ( این عادت رو از بچگی داشتم و حتی الان که 31 سالمه هم این عادت رو دارم )

به قدرت زنگ زدم و بهش گفتم برام یک دفتر خاطرات بخره و زودتر برگرده تا بریم بیرون بچرخیم . اون موقع قدرت با موتور کار میکرد و پیک موتوری بود .

زود برگشت و برام یک دفتر قشنگ با جلد صورمه ای خریده بود . فهمید گریه کردم و بهم لبخند زد و گفت زود آماده شم بریم بیرون . منم با ذوق بلند شدم و زود حاضر شدم .

آره ، من اونقدر قوی بودم که بتونم یک زندگی خوب بسازم ... میتونستم کنار قدرت بمونم و با کمک هم زندگی خوبی داشته باشیم . میتونستم از قدرت یه آدم مسئولیت پذیر بسازم . اون منو خیلی دوست داره پس حتما خودشو تغییر میده .

 

ولی زهی خیال باطل ...